شعلهٔ آغازین: پَریدن — کلاغ‌پر

آیینِ آغاز

در مرحلهٔ نخست، «پَریدن»، نماد شعله پرندهٔ سیاه است؛ کلاغ یا زاغ، پیام‌آور ناپیدا و نویدبخش دگرگونی.
اینجا جوینده فراخوانده می‌شود تا الگوهای کهنه را بشکند، نقاب‌های فرسوده را فروگذارد و خویش را به بادهای توفانِ ناشناخته بسپارد
این مرحله زایش دوباره است: مرگِ نام و هویت‌های تحمیلی، ملیت، دین و داستان، و تولدِ جانِ آزاد. همچون کلاغِ رازهای میترایی، نوآموز پیام‌رسانی میان جهان‌ها می‌شود.
در کیمیاگری، این همان سیاهی آغازین (نیگرِدو) است؛

.آتشی که منِ کاذب را می‌سوزاند تا گوهر حقیقی سر برآورد
آوای این شعله در دستگاه شور و راست‌پنجگاه می‌پیچد؛ نغمه‌هایی که شوق و بیداری را برمی‌انگیزند. فرکانس آن ۴۳۲ هرتز است،

.هماهنگ با ارتعاش زمین و آهنگ آفرینش

در خلسهٔ رقص و طبل، بادهای توفانی

.به بال‌هایی برای پرواز بدل می‌شوند
این آیین با رقص‌های شوریده، کوبش طبل‌های شمنانه و سفرهای روانگردان‌ها همراه است؛ هرج‌ومرجی که آزادی می‌زاید. در پایان، جوینده نامی نو می‌گیرد که با «آریا–میترا» پیوند می‌خورد؛

.مُهری بر زایش دوبارهٔ او
گام نهادن در این شعله یعنی مجسم کردن نادانِ مقدس که پیام‌آور می‌شود؛ ساده‌دل و دلیر، آماده برای جهیدن در ناشناخته، با باوری راسخ که خودِ باد او را به خانه بازمی‌رساند